رمضان زمینه ای مساعد برای مغفرت
اسم «غفران» خداوند، جبران کنندۀ نواقص است و با اسم «تواب» و «عفو» تفاوت دارد. بنده با اسم تواب، توبه می‌کند و از راه شیطان به راه خدا می‌آید. سپس خدا با اسم عفو، گناهانش را پاک می‌نماید؛ اما هنوز آثار گناهان قبلی در او باقی مانده است که اسم غفران جلو می‌آید و آثار خطاها را جبران می‌کند.
کسی را تصور کنید که سم خورده و بعد پشیمان شده است. توبه برای او مثل داد زدن و طبیب خواستن است. عفو به پیش طبیب رفتن می‌ماند و اثر اسم غفران، شبیه شستشو دادن و پاک‌سازی معده توسط طبیب با دستگاه‌های مخصوص است.
کسی که رذیله‌ای مانند غضب یا حسد در درون دارد و از این صفت خود منزجر است، توبه می‌کند؛ یعنی به خدا روی می‌آورد. خداوند با اسم عفو آن گناه را برمی‌دارد؛ اما چیزی که ریشۀ آن رذیله را می‌خشکاند و اجازه نمی‌دهد دیگر تاثیری داشته باشد، غفران است.
اسم غفران طوری نقص را برمی‌دارد، گویی از اول نقصی در درون فرد نبوده است!
در رمضان شرایط غفران بیشتر از هر زمان آماده است. اگر کسی توانست در این ماه تحت جاذبۀ اسم غفران حق‌تعالی قرار بگیرد، یعنی از نواقصش بیزار شود و از خدا عفو و جبران بخواهد، می‌تواند راحت‌تر از زمان‌های دیگر به سوی استکمال وجودی حرکت کند.
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
تبادل لینک هوشمند